Sabrina en Almar ontdekken...........

De Atacama woestijn richting Andes gebergte

Gisteren gedineerd aan de weg bij een stalletje op het marktplein van Pica. Met een Fanta en empenada kaas, dit is een grote kaas souffle en minder vet. Eerder op de avond zijn wij op een Chileense wijze uit een restaurant gewezen nadat Almar vroeg of ze een heel klein beetje Engels kon spreken. Alle andere restaurants waren gesloten waarschijnlijk omdat het maandag was.

Vanochtend verlieten wij rond 8:15 Pica. Met de oase die steeds kleiner werd, een buiten temperatuur van 14 graden en de brandende zon in onze rug reden we door een lichtbruine / terra kleurig landschap met gebarsten grond. Bergen die volgens onze berekening tientallen kilometers ver stonden zagen wij kraakhelder zweven boven de aarde. Wanneer je met een windje of in de schaduw door de Atacama loopt voel je de hitte niet die de zon uitstraalt en verbrand je.

Stop 1 was een douane post waar wij wel even zonder te stoppen doorheen dachten te rijden. Maar Nee. We moesten terug en ergens onze auto en ons zelf laten registreren in 1 van de huisjes. Geen idee welke maar het eerste raam was raak. Papieren werden gecontroleerd en we kregen een gestempeld en beschreven vodje mee. Die mochten wij 200 meter verderop aan een meneer geven en we konden weer door. Ruim 150 kilometer aaneen gesloten rechtdoor door de woestijn. Dan weer bruin, dan weer grijzig maar af en toe wel met bergen of enigszins groen.

Langs deze weg verschillende Geogliefen gezien in de bergen. Vervolgens na 150 kilometer linksaf te slaan naar Calama. Nog een 70 kilometer en een stijging naar 2500 meter hoogte vanaf een 1200 meter. Dit ging door en langs bergen en hier zie je dat het landschap mooier en afwisselender aan het worden is. Dit hopen wij nog meer de komende dagen te gaan zien rondom San Pedro de Atacama. Op onze tocht bij Calama hebben we eerst geprobeerd de grootste en diepste kopermijn ter wereld te bezichtigen maar kan alleen met vooraf besproken toegang. Dus dit maar links laten liggen. Eindelijk konden we weer tanken naar ruim 200 kilometer en dit deden we maar.

Via een kloof waar water doorheen loopt, wat een mooie aftekening geeft tegen de gele bergen en rotsen met het vele groen reden we langs weilanden waar onder andere alfalfa wordt verbouwd naar Chui Chui voor de overnachting. De weg die we morgen gaan bereiden moet erg mooi zijn met Vicuna’s en meer dieren maar ook het landschap zelf richting San Pedro de Atacama. Dit is voor ons dan de echte Atacama omgeving waar we een paar nachten zullen verblijven.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!