Na een goede nachtrust en lekker ontbijt zongen wij: “I’m on my way to Armadillo’s!” zoals Albert West het ook zong ofzo. Maar goed, we zijn nu echt op weg naar de Pantanal met zijn Gordeldieren (Armadillo’s).

Het akkefietje met ons vorige Pousada krijgt wellicht nog een staartje. Eigenhandig annuleren accepteren wij natuurlijk niet en hebben onze contacten hier in Brazilië aangesproken. Zet hem op David!

Cuiaba gingen we redelijk snel voorbij. Aangezien het volgens ons een feestdag is morgen en nu zondag was het redelijk druk de stad uit maar onze kant op lekker rustig en zo waren we rond 12 uur al in Poconé. Een slaapdorpje vlak voor de entree van de Pantanal. Hadden we geweten dat we zo vroeg al bij de Transpantaneira waren dan hadden we een hotel in de Pantanal geboekt. Maar nu zitten we nog even midden in het dorpje waar alles gelukkig gesloten is.

Met moeite hebben we een “Lanchonete” gevonden waar we een lekker broodje hebben gegeten. Van buiten zag het er niet zo uit maar het smaakt goed. Benieuwd wat de darmen er van gaan vinden.

De eerste 17 kilometer van de Transpantaneira, tot aan het toegangshek (zie plaatje hier boven) hebben we al afgelegd. Zanderige route maar goed te doen. Zijn heel benieuwd hoe de volgende 50 zijn tot aan ons hotel. Maar al wel wat roofvogels gezien, veel termietenheuvels en Witte Reigers en de Kaalkop Ooievaar. Eindelijk werd het landschap ook wat mooier want tot nu is dat niet echt een toeristische trekpleister. En dan drukken wij ons nog zacht en heel netjes uit.

Morgen gaan we echt naar het midden van de Pantanal en zullen dan 3 dagen heerlijk van alle contacten verstoken zijn. “We are on our way to Armadillo’s……”