Vandaag op weg naar de kust aan de stille oceaan en onze route de volgende dagen naar Las Penitas:

Klik hier voor de foto’s

Vroeg van ons uitgebreide ontbijt genoten en op pad naar het schildpadden strand: Playa La Flor. Een half uur onder San Juan del Sur, het Zandvoort van Nicaragua. Maar eerst…… tanken. Dit gaf toch wel wat uitdagingen. Langs de route zijn niet erg veel tankstations. Maar dit werd goed gemaakt met de literprijs. 32 hele Cordobas per liter! Of te wel 95 euro cent. Gooi maar vol! En ook hier weer een heel vriendelijke Nicaraguaan. Zeer behulpzaam en lachen met begroetingen. Ondanks ons erg gebrekkig Spaans en zijn slechte Nederlands is de sfeer goed te noemen.

De weg langs het meer van Nicaragua was erg groen, bebost en veel landbouw tussendoor. De Panamericana is redelijk druk maar goed door te rijden. Door kleine dorpjes met eenvoudige betonnenhuisjes maar ook echt nog huisjes van golfplaten. De wegen zijn verder best goed te doen en veel geasfalteerd. Maar even van de hoofdweg af en je kan verrast worden met mindere wegen.

In het meer van Nicaragua is een eiland gevormd door 2 vulkanen. Deze zijn vanaf de oever waar wij reden goed te zien. Eén van de twee heeft een bijna perfecte vorm zoals je deze zou tekenen.

Hierna naar Playa El Coco waar wij 2 nachten verblijven. Hier willen wij de Olive Ridley schildpad zien. Een bedreigde schildpad die met wat geluk in heel grote getalen aan land komt om eieren te verstoppen op het strand. Maar eerst het strand verkennen. En het is mooi. Erg weinig mensen, wat locals en bijna geen bebouwing. Warm zeewater en weer. Wat een kust! Hier gaan we 2 dagen van genieten.

Om 20.00 uur mochten we dan eindelijk naar het buurstrand La Flor. 400 cordobas betaald en we mochten het strand op met een rood licht. Even wennen aan het licht en we struikelden bijna letterlijk over de schildpadden. De Olive Ridley, de kleinste reuzen schildpad van maar circa 45 kilo. We hadden de hoop 1 ei-leggende schildpad tegen te komen. Het strand en de branding lag vol met deze dieren. Overal waar je kon kijken lagen schildpadden. Achter onze 1 mocht gerust 3 nullen geplaatst worden. Een ontelbare hoeveelheid. Wij hadden het geluk getuige te zijn van een “Arribada”. Dit is het onvoorspelbare verschijnsel dat een paar dagen duurt en ze met misschien wel duizenden tegelijk aan land komen. En wij mochten er rustig tussendoor lopen. Met 1 keer een blinde schildpad die tegen ons aan liep. Wij moesten uit de weg en gelijk hebben ze. Hiervoor kwamen wij onder andere naar Nicaragua.

Zondag 19 november

Een hele dag rond het strand gelopen, gezeten, gegeten en gedronken. Maar vooral gezwommen in de zee. Even een dag relaxen.

Maandag 20 november

Een lange rit voor de boeg. Langs Managua omhoog. De wegen zijn verrassend goed geasfalteerd. Af en toe wat op onthoud door weg werkzaamheden maar een gemiddelde van 50km per uur halen we. En dat is ook wel nodig. We moeten bij Las Penitas aan zien te komen. In het noorden van Nicaragua nabij Leon, de oude hoofdstad.

Tussendoor stoppen we nog even in El Velero, een spookdorpje. Maar zo spookachtig is het niet meer. Na de beveiligers gepasseerd te zijn zien we aan het strand een zeer groot hotel gebouwd worden. Daarnaast staan villa’s met prive zwembaden en, okee, leegstaande vervallen huisjes. Maar over 10 jaar kennen we dit denken wij niet meer terug en is het druk en toeristisch. Was dus niet echt speciaal.

 Vervolgens het glooiende groene landschap met lemen huisjes met rieten daken door gereden met aan de rechterzijde een paar vulkanen als uitzicht waarvan er 1 zeker rookt. Slechte gewoontes hebben ze hier. Met regelmaat moesten we riksja’s, paard en wagens en brommers passeren wanneer we vrij waren van de trage vrachtwagens en hun zwarte walmen. Maar net na de lunch hebben we Las Penitas bereikt en de Caipirinha gevonden.