Zo! Onze totaal niet verzekerde auto weer ingeleverd. 3 dagen rondrijden over het eiland is een aanrader, ook al ben je totaal niet verzekerd en kan dit ook niet aangezien er geen verzekeringsmaatschappij op het eiland aanwezig is. Wij hebben hierdoor alles op een heel rustige manier kunnen bekijken en begrijpen langzaamaan de bewoners hun snelheid (NIET). Even met het laatste beginnen, het tanken. Wij staan voor de pomp. Zien dat het zelfservice is. Trekken het pistool uit de houder en plaatsen deze in de tankopening van de auto. Er gebeurt niets, of eigenlijk wel iets. “Hee” klinkt het uit een Dixie soort gelijke cabine. Almar er heen. “Wil je tanken?” Niet grappig zijn…….. “Ja.” Meneer vraagt: “Voor hoeveel, helemaal vol?” “Ja meneer.” Terug naar de auto en de tank kon inderdaad gevuld worden. Zelfs als we maar voor 2000 pesos hadden willen tanken konden we stoppen wanneer wij maar wilden. Nadat de auto vol zat konden wij bij Meneer Dixie afrekenen. Met een vriendelijke glimlach en een hoofd vol ongeloof reden we weg en leverden wij de auto in.

De ochtend begon met ontbijten en begroeten van onze eerste buren. Gelukkig zijn ze Frans dus begrijpen wij ze niet. Na het ontbijt door Hanga Roa, het enige dorp van het eiland, en langs de oceaan kant gereden. De zee was ruig en hoge golven beukten op de rotsen. Ergens na de haven was er weer een Ahu. En wat rotsen met schilderingen van Maori achtige tekens. Je ziet op veel plekken de verwevenheid met Nieuw Zeeland. Alles Polynesisch. De rit eindigde bij O Rongo. Een oud dorpje op de kraterwand. Het verhaal gaat dat de bewoners zich hier terug hadden getrokken nadat ze bekeerd waren tot een geloof en niets meer met het vereren van hun voorouders gingen doen, het maken van de Moai’s. De huisjes die je hier nog ziet waren klein en gemaakt van plakjes steen gehouwen uit het lavagesteente en als soort rijtjes huizen aan elkaar gebouwd. Met een geweldig uitzicht over de oceaan en in de vulkaankrater. De zon ging ook ineens schijnen wat weer mooie foto’s opleverde.

Als laatste hebben we nog 1 maal de rit naar Ahu Tongariki en Rano Raraku (kraamkamer van de Moai’s) gereden, bijna het noordelijkste punt van het eiland. Daar geluncht en van het uitzicht genoten. Dit zijn de 2 plekken die je bijna altijd ziet wanneer er over Paaseiland gesproken of geschreven wordt. Het is ook erg mooi en vandaag heel druk met bustours. Dit was afgelopen zondag gelukkig voor ons heel anders. Ook het weer was veel zonniger dan vandaag. Maar we mogen niet klagen. De hele dag lopen we in korte broek. Alleen in de avond koelt het wat af. In de nacht regent het wat en vandaag ook 2 minuten overdag. Met een ruige oceaan die beukt op de kliffen en rotsen toch met regelmaat een sterke zon rijden we, via de souvenirs winkel, naar het tankstation.