We zijn gevlucht. Zitten nu in ons hotel. Niet heel bijzonder maar voldoende voor 1 nacht en in het centrum van Sydney. Eindelijk gedoucht en even liggen.

Maar hoe het begon: Bij de gate op Schiphol bleken wij de Europeanen op 2 handen te kunnen tellen. Rest was Aziatisch, zo niet allen Koreaans. Blijkbaar heeft de rest van de wereld deze lijn nog niet gevonden. Maar Korean air is goed te doen. Ook het vliegveld in Zuid Korea is netjes en overzichtelijk. Keurig op tijd en voor zover je bij vliegen over comfortabel kan schrijven, het is comfortabel.

Na precies 24 uur reizen kwamen we om 7.00 uur in de ochtend aan in Sydney. Bewolkt maar 21 graden. Wij door de douane, ging vrij vlot. Koffers van de band, enigszins vlot en toen door de “Aan te geven” douane. Wij hadden immers eten bij ons en snorkel spullen. Dus voor de zekerheid maar het vakje “Yes” aangekruist bij “eten” en “spullen die in aanraking zijn geweest met oppervlakte water”. Naar rij 2. Hier konden we vlot doorlopen tot het einde waar Sabrina vol op mijn koffer botste. Dit vonden de Douaniers wel grappig en het ijs was gebroken. Aan mij de vraag of ik een andere vrouw ook mee wilde hebben, is 1 niet genoeg. Voordat we verder konden moesten we even uitleggen wat we bij ons hadden en zouden we door een drugshond besnuffeld worden. Blijkt de mevrouw drugs in haar zak te hebben en de hond een snoepje te krijgen. Omdat wij geen drugs bij ons hadden vroeg Almar ook om een snoepje maar als beloning mochten wij met een brede glimlach Australie in. Zo kan het dus ook!

En toen, na 20 jaar, de trein in. Jawel. De trein, eigenlijk meer een metro. Was ondertussen 8.15 uur dus midden in de spits. Koffers in de trein gepropt en binnen 20 minuten waren we in ons hotel. Wat een systeem!

Helaas was de kamer nog niet klaar dus wij naar de Harbour bridge en het Opera house. Het regende al iets maar meer dan gespetter was het niet. Bij het Opera house brak de zon door. Vervolgens het Royal Botanical garden in en wandelend naar een uitkijkpunt waar je het Opera house en de brug achter elkaar ziet liggen.

Terwijl wij net de foto’s van het uitzicht hadden gemaakt en door het park liepen, Ibissen, Kaketoes en een Kookaburra en meer vogels zagen, kregen we wat dorst en trek. Maar ook de lucht betrok. Aan de koffie ging het rustig regenen en daar hield het snel mee op. De sluizen gingen open en het water stroomde overal. Net op tijd binnen. Na ruim een uur zijn we door de miezer heen gelopen met af en toe een stortbui. We hebben het gered naar ons hotel. Niet al te nat. Dit blijkt een afrekening te zijn van de ruim 40 graden dat het afgelopen week is geweest. En dank daarvoor. Als het zo moet gaan we morgen weer verder!