15 februari 2017

Na de regen zijn we gisteren nog even door downtown Sydney gelopen. Niet echt onze stad. Er gebeurt veel maar dan meer mensen die heen en weer lopen. Veel mooie oude gebouwen die volledig opgeslokt zijn door de nieuwe hoogbouw. De sfeer is oke en het is schoon. Maar zelfs ’s nachts blijft het bedrijvig met vrachtwagens en bussen.

In de avond hebben we nog het Opera house op de foto gezet en de skyline in de haven. Om de volgende ochtend te vertrekken richting Tasmanië.

Door een tip van een metro medewerker hebben we circa 40% op de reis kunnen besparen richting het vliegveld. De stations van het vliegveld zijn namelijk in handen van een particulier bedrijf. Die vraagt circa 13 AUD om daar te mogen lopen. Dit is exclusief de trein (metro) rit van circa 3 AUD. De trip zou dus ruim 16 dollar moeten zijn. Hiervoor kan je een chip- (Opal) kaart kopen bij het warenhuis. Eerlijke mensen zetten er dan 20 AUD op. En dan kan je rijden. Ons werd het advies gegeven 10 dollar er op te zetten. Aangezien je voor 10 dollar heel Sydney door kan rijden (3 keer) doe je tot dan niets illegaals. Wanneer je dan door de poortjes gaat op het vliegveld zie je dat de waarde van je kaart 6 dollar negatief is met een rood scherm terwijl de poorten open gingen. Kaart weggooien en je vliegtuig pakken. Wij kunnen jullie vertellen dat wij niet de enige waren! Het werkt echt en scheelt best geld. Vanuit het vliegtuig naar het centrum werkt dit helaas niet. Gratis tip wat je een biertje oplevert.

Tijdens de vlucht naar Tasmanië gesproken met een man die jaren over de wereld gezworven had en ons wat tips gaf wat te doen in Tasmanië. Dit kwam neer op meer weken hier verblijven. Keuzes.

Ontvangst van de auto is nog nooit zo snel gegaan en we vertrokken richting Mole Creek. Op de weg erg veel dode dieren, vooral Possums en wij vermoeden ook een duivel gezien te hebben. Maar om daar nou voor te stoppen. Wij zien dit dier liever levend.

16 februari 2017

Gedurende de nacht heeft het weer behoorlijk geregend. En wij dachten een Tasmaanse duivel hebben horen snuffelen. Dit bleek ook zo te zijn maar was onze buurman.

In de ochtend naar Trowuna geweest. Hier vangen ze gewonde dieren op en hebben ze een veilige groep Tasmaanse duivels waarmee ze fokken die geen kanker hebben. De kanker is in het wild het grootste probleem waardoor de duivel met uitsterven bedreigd wordt. Door vechten dragen ze dit aan elkaar over. Er zijn in het wild op een aantal eilanden ook dergelijke veilige groepen uitgezet en die doen het (te) goed. Maar op het vaste land van Tasmanië is het een uitdaging.

In Trowuna hebben wij de beestjes gevoerd zien worden. Echt knap zijn ze niet maar agressief wel. Hard snuivend en grommend eten ze. Verder waren er Echidna’s (grote gevlekte egels), Quols (marterachtig), Wombats (familie van de Koala) en Kangeroes. Die laatste mochten we zelf eten geven en springen daar vrolijk over het hele terrein rond. Hoewel, ze lagen meer onder de bomen. Door het voeren hebben we aardig wat vrienden gemaakt.

Op naar Cradle Mountain. En onderweg zagen we zowaar een Echidna in het wild. Dit hadden we nooit verwacht. En ook niet doorgereden.

Volgens de shuttle chauffeur in Cradle Mountain is dit park het mooiste ter wereld door de verscheidenheid aan ecosystemen en begroeiing. Het is ook heel mooi. En we hadden al sinds de ochtend een strak helder lucht en het was warm. Dat terwijl de meneer in het vliegtuig ons vertelde dat er sneeuw was gevallen het weekend. Niets van te zien.

In het park een Wombat in het wild tegen het lijf gelopen. Sterker, meerdere. Het park is verder erg mooi met verre uitzichten en uiteraard de Cardle Mountain hem zelf. Een ruige bergkam met een meer er voor. Zie de foto, als we deze opgeladen krijgen door de afgelegen plek waar we zitten, dan begrijp je het denken wij wel. En we zagen de berg erg helder wat ook niet altijd gebeurt door bewolking. We hebben geluk. De voorspelling is iets meer regen in de middag. Maar dit pakken ze niet meer af.

Nu zitten we in onze Bushmanshut met de Wombats, moeder en kind, om ons heen. In Cradle Mountain. Wat een wild leven.