De tweede dag in Las Penitas hebben we in het dorp zelf doorgebracht. Het stelt weinig voor maar in de ochtend kwamen de vissers met hun buit het strand op. Met name roggen van circa 1,5 meter breed hadden ze gevangen. De zijkanten werden eraf gesneden en gewassen in het zeewater. De romp die overbleef werd opzij gegooid. Restanten van de vis werd door de kinderen mee gegooid naar elkaar waarop de Fregatvogels afkwamen en de vis uit het water stalen.

De middag wat aan het strand gelopen en ons voorbereid op de koninginnenrit van morgen. Naar het bergachtig noord oosten van Nicaragua, La Sombra Ecolodge.

Klik hier voor de foto’s van La Sombra Ecolodge

De route naar La Sombra ging eerst door het drukke Leon. In de smalle straten stoppen de taxi’s en riksja’s waar ze willen, gooien de deur open (als ze deze hebben), beginnen te rijden wanneer ze willen, fietsers slaan af en op dat moment kijken ze of er nog iemand aankomt, vrachtwagens die niet op tempo komen enzovoorts. Af en toe is het goed opletten maar we kwamen er redelijk snel omheen op het moment dat we zagen dat de doorgaande weg dwars door een markt ging. Omkeren en door de zijstraten van oud en arm Leon. Af en toe weer zwaaien naar iemand want daar krijgen ze een brede lach op hun gezicht.

De weg van Leon naar Matagalpa wat een geasfalteerde gaten kaas. Erg rustig gelukkig want je moest tussen de gaten over het asfalt proberen te rijden. Het zou anders wel eens einde band op zijn minst kunnen zijn. Halverwege kwamen we bij een rotonde waar niemand reed en de weg van niets naar nergens ging. Met dit asfalt had je erg goed de gaten kunnen dichten en meer. Dit keer niet gesponsord door de EU wat in andere landen weleens het geval was.

Matagalpa zijn we stapvoets doorgekomen, hier is het een gebruik om de doorgaande weg dwars door de steden te laten lopen. Ten oosten van Matagalpa reden we de bergen in. Flink glooiend met veel bebossing en overal wonen mensen in houten of stenen huisjes met metalen golfplaten. We reden nu echt het achterland in welke voornamelijk bestaat uit koffie- en tabakplantages in de bossen over de heuvels heen.

Ecolodge La Sombra ligt verder het achterland in en is via een echte onverharde toegangsweg te bereiken. Een echte Ecolodge waar het ruikt naar verschraald bier door het wassen van de koffiebonen en waar in de avond het licht volop schijnt wanneer er geen stroom onderbreking is. We hebben geen telefoon of internet. Wat een rust om van de buren geen gepingel te horen.

Vanuit ons houtenhuisje hebben we ver uitzicht over het bergachtige landschap. Helaas is er door de drukte van de koffieplantage weinig dieren activiteit te zien. Wat kleine vogels en vlinders. Aan het eind van onze aankomst dag hebben we een kleine kwekerij van de Roodoogmakikikker bezocht op het landgoed. De eerste ochtend hebben we een paar luiaards gezien en 1 met een jong. Een trosje vleermuizen hingen in een struik, een slang over het pad en in een kas wat vlinders mogen bekijken tijdens een wandeling door de bossen en de koffieplantages waar het stikt van de muggen.

Nicaragua is een mooi maar arm land en heeft als groot nadeel dat het vol zit met muggen. De Deet uit Nederland werkt voor geen centimeter. Dus hier wat “Off” ingeslagen. Ruikt lekker en werkt wel.

zondag 26 november 2017

De middagwandeling van vrijdag in La Sombra ging naar een waterval. Een mooie waterval welke via een lastig en af en toe blubberig pad te bereiken was. Maar voor ons het hoogtepunt was de zoektocht naar de Brulapen. Over het stenen pad langs huisjes van plastic en golfplaat van de boeren die wortelen en sla verbouwen kwamen we aan in een bos waar hoog in de boom, gelukkig de hoogste die je kon vinden, 5 brulapen zaten. Onze gids Jose vond ze door hun gebrul na te doen waarop deze leken te reageren.

Toen we weer op weg terug gingen zagen we dan eindelijk, ver weg, onze eerste Toucan. Hier hadden we er iets meer van verwacht te zien.

De avonden doodden we met stroomstoringen en gokken hoelang deze weer ging duren.

Deze vakantie bestaat uit wat ongeluk. Op een van de eerste dagen stopt onze zaklamp ermee. Zou handig zijn geweest in La Sombra want we wisten dat daar de stroom wel eens uit zou vallen. Vervolgens valt onze batterijoplader voor de fotocamera’s en werkt het verstel knopje niet goed meer om de batterijen op te laden. En onze fotocamera stelt niet goed scherp waardoor eenvoudige foto’s niet scherp worden. En tot slot gaat Almar ook kapot. Iets verkeerd gegeten zaterdagochtend en in de middag, ondertussen weer in de bewoonde wereld in Esteli, een relatie met de toiletpot. Voor vandaag wilden wij eigenlijk naar Somoto Canyon, maar dan moet je behoorlijk fysiek aan de bak. Het is lastig te bereiken en ook de wandeling gaat met veel klouteren. Met Almar als vaatdoek gaat dit niets worden.

En nu zitten we voor ons huisje aan de Stille Oceaan te typen met de zonsondergang in de zee voor ons. Helemaal in het Noord westen van Nicaragua. Waar de kinderen spelen met autobanden op het strand, de vissers in houten bootjes de zee op gaan en er onder bananenbladeren daken geslapen wordt. Het leven bevindt zich hier tussen de kokosbomen op de zandwegen en aan het strand. Erg warm maar zo puur Nicaragua.