Het valt ons op dat er veel Duitse teksten op busjes en vrachtwagens staan. Toevallig ook 1 van een Nederlands bouwbedrijf. Zo ook zagen we in Tbilisi een Duitse ambulance die aan Griekenland was geschonken aan een ziekenhuis en weer gedoneerd aan een Georgisch tehuis. Sympathiek in tijden van crisis……

Vanochtend vertrokken we in een licht sneeuwbuitje de hoofdstad. Na bijna 200 meter hadden we al bijna een taxi in onze huurauto. Ze gaan gewoon rijden en zien dan wel blijkbaar. Veel bumpers doen het ook niet meer op de auto’s. Ze rijden hier echt als gekken in de stad. Komen gewoon op je weghelft en remmen als het niet nodig is. Dit hebben wij nog nooit gezien.

Buiten Tbilisi is het een oase van rust. Helaas regent het nog wel en het landschap is ook niet erg bijzonder. Maar het verkeer verloopt redelijk soepel. Onze eerste en enige stop van de dag is Katshki Pilaar. Een 40 meter hoge kalksteen monoliet waarop een kerk is gebouwd. Een monnik bewoond dit en komt maar 1 of 2 keer per week naar beneden voor voedsel.

De weg er naar toe was kronkelig door de bergen van de Caucasus en wegen bedekt met sneeuw. Ook een flink stuk waar veel industrie was waaronder hout. Onze witte Renault Duster is ondertussen flink zwart door deze rit en het vuil dat de vrachtwagens achterlaten. In Kutaisi waar wij nu zijn is het weer al iets beter, droog en wat warmer, liefst 15 graden.