Donderdag 2 september

Deze ochtend zijn we als eerste de opgravingen bij Oud Messini gaan bezoeken. Hier zijn de archeologen druk bezig om te restaureren. De omgeving geeft een indrukwekkend inzicht in hoe het was. Bij Binnenkomst benoemden wij uit de gein wat alles was. Waar het atletiek plaatsvond maar ook het worstelen. Bleken wij heel goed in voorspellen te zijn. Deze opgravingen vonden wij veel indrukwekkender dan bij Olympia. Wij denken dat de foto’s genoeg zeggen. Ben je in de buurt, ga er heen! Je mag ook bijna alles aanraken en betreden.

De middag was de trip naar het zuidelijkste dorp van schiereiland Mani. Een route langs een heel ruige kust met mooie heldere turquoise baaien en torens, heel veel torens. Hier staat Mani om bekend. In het verleden zijn er veel wachttorens gebouwd om zichzelf te beschermen. Velen zijn in verval geraakt maar hier en daar worden er meer en meer opgeknapt en bewoond of als hotel gebruikt. Varzia is de hotspot. Dit staat bovenop een berg en steekt af tegen de achtergrond. De helft van dit dorp is vervallen en de andere helft opgeknapt en bewoond. Wij hebben hier wat tijd rondgelopen om daarna te eindigen bij onze overnachting. Ook een typisch Manisch (?) huis in een rustige baai met 2 restaurants. 1 serveert erg goede vis.

Vandaag, vrijdag, opweg naar Monemvasia. Een berg / rots in zee verbonden door een brug met het vaste land. Op deze puist bevindt zich een middeleeuws dorpje. Maar eerst een tussenstop bij Dimitrios, onze Griekse brokkenpiloot. Dit schip ligt al jaren letterlijk voor de kust, op het strand. Pas sinds 1981. Het scheepswrak is makkelijk te bereiken en ook hier waren we weer alleen. Het is op veel plaatsen overigens best rustig in Griekenland. Maar dit houden we geheim totdat we weer in Nederland zijn.

Heel nauwe straten dus totaal geen auto’s in Monemvasia. De auto's staan letterlijk buiten de poort. Binnen de poort staan allemaal licht bruine huisjes, kerkjes en andere gebouwen. Gebouwd binnen de stadswal, de wal die tot bovenop de berg doorgaat. Het was werkelijk een doolhof van gangetjes en straatjes afgewisseld met pleinen. Alles lag vol met keitjes op de straten. Hotels waren er ook. Om er te komen moest je je koffers uitladen voor de poort van het dorp. Je auto 1,5 kilometer verderop parkeren en teruglopen. Dan komt er een kruier die je koffers ophaalt en voor je deze sjouwt naar het hotel, over hobbelige keien en nauwe straatjes. Het zal je werk maar zijn, en jij mag er achteraan rennen. Wij hebben alleen onze lunch daar gebruikt en rustig rondgewandeld. Ons hotel bevindt zich op 100 meter van de rots aan de andere kant van het water. Te veel gezeur voor een overnachting. Dorpje is zeker een bezoek waard (na een wandeling van ruim 1,5 kilometer in de zon)!