Ondertussen zitten we weer aan de andere kant van de bergketen als waar ons vorige bericht werd geschreven. We kijken nu vanaf ons balkon, recht in de zon, uit over het dal richting de Pacifische kust. Zou dit hotel hoger staan dan hadden we rondom kunnen kijken en ook de Caraibische kust gezien. Maar dat is niet zo.

Zoals je kunt lezen hebben we het bezoek aan de Naso, een stam van origine uit Panama, overleefd. Zij overigens ook na de kolonisatie van Spanje. Wel in aantal sterk afgenomen maar ze wonen nog steeds traditioneel met GSM, televisie en zonnepanelen midden in het regenwoud van Internationaal park La Amistad. Een zeer dicht begroeid primair regenwoud waar niet heel veel toeristen komen en het transport voornamelijk over water gaat.

Wij moesten in El Empalme om 8:30 uur melden bij een tankstation. Onze gids, waar wij via Whatsapp bij hadden geboekt, zou zich daar melden. En zowaar, Max was stipt op tijd. Wij hebben onze auto met koffer geparkeerd bij zijn huis en met minimale bepakking reden we het regenwoud in. Langs de weg zijn we een aantal keer gestopt. Hier zagen we voornamelijk vogels maar ook waar Max echt voor stopte, de Aardbeikikker of Jeanskikker. Dit zijn de berucht giftige “dartfrogs” van maximaal 2 centimeter groot. Maar erg fel van kleur. En luiaards.

Tijdens de lunch kregen we traditioneel eten van wortels, bananen en vegetarische balletjes. Erg smaakvol. Gemaakt door de vrouwen van het dorp waar we gingen overnachten. De volgende activiteit was het roosteren van cacaobonen, malen tot chocoladepasta, koelen en chocolademelk er van maken.

De middag bestond verder uit de natuur verkennen vanaf de rivier. Met een boot gemaakt van balsa hout. Tegen de stroming op zijn we een eind gevaren. Veel vogels gezien en weer een luiaard. Bij een inham werden we uit de boot gezet en moesten we wachten op onze raft. Wij zouden met de raft weer stroomafwaarts gaan. Dit duurde langer dan onze gids gehoopt had, de zon ging al langzaam onder. Wij vreesden een natuur slaapje. Maaaar ineens kwam onze schipper weer terug. Er bleek wat problemen met onderdelen van de raft te zijn. De bomen moesten nog gekapt worden op de berg, 5 stuks. Tja, dit neemt wat tijd in beslag.

Er is een stevig vlot van gemaakt en wij moesten staand de rivier af. We twijfelden een beetje maar deden het toch braaf. Gelukkig ging de schipper ook, voor ons onverwachts, achterop mee en die deed het meeste werk. En wij staand en mee peddelend de rivier af. Was een leuke bezigheid.

Aangekomen bij de plaatselijke haven, een houten hut en vier kano’s, kregen we een biertje. Die ging er net als de andere 3 goed in!

Overnachting was in een plaatselijke posada in het dorp van de Naso langs rivier de Teribe. Onze kamer was groot en bestond uit 1 dubbel bed. Het gebouwtje was net als heel het dorp van hout en stro. Door de zonnepanelen hadden ze voor ons 1 ledlampje aan het plafond.

Eerst was het diner weer met een traditioneel gerecht met kip, linzen, aardappel, cassave wortels en banaan. Smaakte weer erg lekker. De bananen waren zowel gefrituurd als normaal. Laatste waren erg zoet.

De avond sloten we af met een lauw biertje, zelf stiekem mee gesmokkeld want een kroeg kennen ze blijkbaar niet.

De ochtend begon met een warm ontbijt weer met de bananen en een vaag wit ander fruit wat erg taai was, cassave wortels, kip gemarineerd met koffie en thee.

Daarna gingen we 4 uur wandelen door primair regenwoud en werd er veel verteld over de flora en fauna. Valken, Toekans, Luiaard, Kolibri, ijsvogels en nog meer vogels werden gezien. Ook weer een klein kikkertje met een punt snuitje. Helaas zijn we de naam vergeten.

Op de weg naar ons hotel zagen we een luiaard op de grond schuifelen. Het is erg aandoenlijk om die dieren op de grond te zien voortbewegen en je aan te kijken. Je wilt ze bijna helpen, maar het is de natuur.