In Twyfelfontein zijn wij opzoek geweest naar de Woestijn Olifant. Deze hebben zich aangepast en verschillen iets van de andere olifanten. Volgens een gids hebben ze grotere poten en kunnen graven naar water. Helaas hebben wij ze niet gevonden. Ze waren verder de Huab rivier opgelopen waar wij met onze 4x4 niet durfden te komen. Het is helaas tot nu helemaal wat karig met wilde dieren. Maar het landschap is niet minder mooi. In de loop van de dag zijn wij naar een versteend bos gegaan en hebben daar de Welwitschia gezien. Een versteend bos spreekt voor zich denken wij. De Welwitschia is een zeer traag groeiende plant die alleen in Angola en Namibië voorkomt, en kan 5 a 600 jaar oud worden. De plant zelf is een wirwar van bredere bladeren die slordig op de grond liggen. Als hoogtepunt hebben we midden in de woestijn, waar echt niets was even de auto volgegooid met diesel. Deze tankstations blijven een Fata Morgana.

Na 2 dagen Twyfelfontein verder gereden naar Grootberg. Dit was een korte trip van ongeveer 120 kilometer. We hebben hier 4 uur over gedaan omdat we de tijd hadden. Rustig de rode heuvelachtige omgeving afgetuurd. De ruige natuur hier blijft mooi. En bij de eerste drollen van olifanten waren we alert. Midden op de weg verschillende hopen. En vlak voor het gehucht Palmwag zagen we in het landschap de Woestijn olifant. 4 stuks met hun maatje de Giraffe. Hier hebben we in de brandende zon een tijd naar ze staan kijken. We zagen ook een ander groot verschil met de "gewone" Afrikaanse olifanten. De Woestijn olifanten zijn rood. Waarschijnlijk weer gewoon grijs na een regenbui. We hadden ze toch gevonden en geen gids voor nodig gehad.

Daarna de halte Grootberg. Dit is een grote berg, je rade het waarschijnlijk al, die massief in het al ruige landschap opdoemt en afgeplat is. Hier moesten wij een zeer stijle gravelweg op. 4x4 aan en gaan! Bovenop stond onze lodge met de stenen huisjes, maar met een uitzicht....! We zaten op 1700 meter hoogte en keken een vallei als de Grand Canyon in recht voor ons uit. Meerdere 100 meters lang. In de vallei zweefde de Zwarte Arend. Vanuit ons zwembad aan de rand van de afgrond hebben we na de lunch de middag doorgebracht. Wat een ervaring.

En nu zitten we in Etosha, het grootste Nationale Park van Namibië. Enigszins vergelijkbaar met het Krugerpark in Zuid Afrika. Hier gaan we de komende 4 dagen op jacht naar wild en op hun schieten, uiteraard met onze camera.