Olympia, Tempel van Apollo Epikourios en Oud Messini

Na een rit langs de kust van de Golf van Korinthe, welke op plekken best mooi en ruig was gingen we dinsdag over de tolbrug naar Peloponnesos. Deze brug bestaat uit 4 grote bogen en is de enige verbinding in meer dan 100 kilometer met het echte vasteland van Griekenland. Het komt uit bij de stad Patras die wij letterlijk rechts laten liggen. We zetten de tol- en snelwegen weer uit in de navigatie en slingeren recht naar het zuiden naar onze eindbestemming Olympia. De weg is afwisselend erg saai en vlak dan weer mooi en ruig door de bergen en de kleine dorpjes.

Vlak voordat we bij Olympia aankomen zien we wat de branden van een kleine maand geleden hebben aangericht. De gehele omgeving, vallei, is rood - zwart geblakerd. Weinig meer over van de olijfbomen en al het andere groen. Mooi is te zien dat alle huizen gespaard zijn gebleven, zelfs die midden in het zwarte gebied staan.

Nog een pas over en we komen Olympia binnen. Hier bezoeken we Oud Olympia waar de eerste Olympische spelen zijn gehouden. De ruïnes zijn in ons optiek minder indrukwekkend dan de overblijfselen van Delphi. Wij zijn niet erg onder de indruk van Olympia en voelt alsof iemand er ooit een stempel op heeft geplakt en dat dit het dan moet zijn. Het oogt meer een rommeltje. Imposante bouwwerken zijn er niet meer, zoals het theater en stadion in Delphi. 1 boog naar het sportveld en een halve boog verderop. Wel meer zuilen die weer opgericht zijn en de vormen van de gebouwen moet weergeven. We bezoeken nog het museum wat mooie stukken heeft liggen en staan wat gevonden zou zijn bij de opgravingen. Hopelijk is de volgende dag indrukwekkender.

De volgende dag, vandaag, is indrukwekkender dan gisteren. We slingeren weer door de bergen en komen aan bij de Tempel van Apollo Epikourios. Hier staan de zuilen van de tempel in een tent waar ze totaal gerestaureerd worden. Je krijgt een erg goed beeld hoe imposant de tempels van de Grieken zijn geweest. Rondom liggen op het terrein verschillende brokken steen en er is een werkplaats waar de handige Georgio’s met elektrisch gereedschap de stenen maken voor de restauratie. Leuk om te zien hoe dat ging in de oudheid.

Stop 2 was in een bergdorp. Een cementwagen was even op de enige doorgaande weg van 2 meter breed iets aan het doen. Het gehele dorp stond vast en wij dus ook. Gelukkig was onze Georgio na een paar minuten klaar en reed door. Ondertussen bijna de verlichting uit de bomen gereden van de enige taverne met een vrolijk slingerende cementbak achter zich aantrekkend over de straat die wonderbaarlijk niets geraakt heeft. Wij stonden gelukkig op een steile weg waar een Stamos met zijn moeder heen moest. Maar die moest toch echt eerst het dorp uit zodat wij de weg vrij konden maken.

Onze stop voor vanavond is in Oud Messini. Hier hebben we een stukje van de 19 kilometer lange stadswal bekeken en een opgeknapt klooster. Het klooster is niet meer bewoond maar lijkt erop alsof ze dit als hotel willen gaan inzetten. Het bergdorpje Oud Messini is ook 2 straten en 1 taverne. We overnachten in een oud opgeknapt berghuis wat bestaat uit 7 kamers. Morgenochtend gaan we de opgravingen hier bekijken. We hebben er vanaf ons balkon al zicht op. Heeft wat weg van Delphi.

Meteora naar Delphi (Delfoi)

Zaterdag bij aankomst vroegen wij aan de receptiedame om een kamer te mogen bekijken. Dit kon niet want ze waren ontsmet. Vreemd vonden wij dat, we wilden toch zien wat we kregen maar dat mocht echt niet. Wij gaven aan dat zij de eersten zijn die zich zo aan de regels houden, niet echt iets Grieks was onze conclusie. De vrouw zei dat het niets anders is dan in andere landen. Wij gaven aan dat wij in Nederland bijna geen handen geven, alleen een boks of elleboog en afstand proberen te houden, maar zeker niet 3x zoenen. In Griekenland geven ze overal handen en zoenen ze elkaar bij begroeting, apart dat dan ineens een hotel zo streng is. Tja, het begroeten is nou eenmaal een traditie hier in Griekenland gaf de receptioniste aan……

Goed, wij de volgende ochtend vroeg de auto in om net na zonsopkomst, voor de drukte, Meteora te bekijken. Deze rotspartij kan je met de auto inrijden en dan kom je langs 6 kloosters die allen op een rots gebouwd zijn. Het zicht op de kloosters maar ook langs en over de rotsen is erg mooi. De omgeving steekt hierbij echt bij af. Na ruim een uur vervolgden wij de route over een vlak land met een paar bergen naar Delphi (Delfoi). Hier staan ruïnes van een oud Grieks dorp, compleet met Theater en Stadion die nog redelijk goed bewaard zijn gebleven. Dit hebben we maandagochtend vroeg bezocht. Voor de bussen en de hitte uit. Het museum heeft de goed bewaarde beelden en plaquettes en meer tentoongesteld. Na het flink zweten was het museum een goede koele afwisseling. Maandagmiddag hebben we rustig aan gedaan, uitgebreid geluncht en nog wat door het dorpje gelopen.

Gistermiddag werden we nog beloond met een 4 tal blusvliegtuigen en 2 helikopters die continu over vlogen vanaf de Golf van Korinthe naar de berg achter ons. We zagen vanachter de berg de vale bruine rook gelukkig van ons wegdrijven. Rond 17:00 uur vlogen de vliegtuigen weer weg en een uur later reden de brandweerauto’s terug door het dorp. Doordat de wind richting de berg blies werd de brand de andere kant op geblazen. Overigens hadden ze het binnen een paar uur uit en zaten we veilig.

Van berg Olympos via Edessa naar Prespa meren in Noord westen en Vikos en Meteora

Woensdag 25 augustus (sorry voor het verspringen van de tekst. Ergens gaat het niet goed met "kopiëren en plakken")

Vandaag naar Prionia geweest in het Nationaal park van berg Olympus. De hoogste berg en dichtheid van goden, volgens Wikipedia. Mooie natuur en vergezichten richting de zee. Een wandeling van 20 minuten (minimaal) gemaakt naar een grot met een kerkje erin. Was een goede training voor het begin van de vakantie.

Rest van de dag rustig aan gedaan in het vakantiedorpje.

Zaterdag 28 augustus

Donderdag zijn we aangekomen in Edessa. We hebben de tol en snelwegen uitgezet in de navigatie en dit brengt je in mooiere omgevingen en kleine bergdorpjes.

Edessa is bekend om zijn waterval. Het water komt uit de bergen en wordt door 2 kanalen naar de rand van de berg geleid. Dit geeft zeker voor nu met ruim 30 graden in de afgelopen weken een grote waterval. Ons werd aangeraden in de avond de weg langs de kanalen te lopen want dat was zo mooi verlicht. Halverwege zijn we omgedraaid en wat gaan eten en drinken.

Ons hotel is gevestigd in het heel oude deel van de stad. Nauwe straatjes en oude dikke wanden gebouwen. Af en toe zijn er woningen vervallen. Maar met geld van de EU komt dat zo te zien wel goed.

Vrijdag zijn we verder naar het uiterste noorden van Griekenland gereden. Richting de grensen met Noord Macedonië en Armenië? Een heel mooie route door de bergen. Erg rustig en niet erg toeristisch. De Prespa meren op de grens met Armenië waren het eindpunt. Overnachten weer in een oud Grieks gebouw. In de middag hebben we gewandeld over een eiland in het Prespa meer. Dit eiland staat vol met oude gebouwen als kerken, zowel in ruïne staat als met zonnepanelen en schotel antenne (onze lieve heer gaat eindelijk met zijn tijd mee). Verder meer naar het noorden gereden en op een landtong in een taverne geluncht om 15:30 uur, we worden al behoorlijk Grieks.

Zaterdag uiteraard weer veel slinger weggetjes gereden. De omgeving is erg bergachtig met kleine bergdorpjes. Een heel mooie omgeving met de kans op beren en wolven. De aantallen zijn alleen heel veel lager dan in Canada.

Eerste echte stop na veel uitzichten was in Vikos, bij de Vikos kloof. Ruim uitzicht in een ruige kloof. Volgende stop was een heel oude boogbrug. De Kokori brug. Zonder dat wij het wisten waren er 2 in de omgeving van elkaar. Dus stopten we ook bij brug 2 die uit 3 bogen bestaat, de Plakidas brug. De bruggen hebben niet echt meer een functie maar zijn daardoor niet minder mooi.

Onze eindbestemming voor de nacht is Meteora. Een aantal rots kolommen die recht uit het landschap steken. Hierop zijn een aantal kloosters gebouwd. Apart om te zien. We zullen de route door de bergen morgen gaan maken.

Athene naar schiereiland Pilion

Gisteren er voor gekozen om een lange dag van het reizen te maken. Goede keuze aangezien de route naar het noorden vanuit Athene niet heel bijzonder is. Wel wat meegekregen van de branden. Gelukkig zijn ze uit maar rondom de snelweg, die afgesloten was, heeft het flink huis gehouden. We zijn even bij de Marathon dam geweest, een stuwmeer ten noorden van Athene. De weg hier naar toe was luguber. Alles zwart en een paar huizen afgebrand. Maar ook succes dat je je verbaasd dat de huizen er nog staan. Op sommige plekken lagen de elektradraden nog over de weg. Je zag ook dat ze heel snel bomen hadden gekapt om de overslag naar de overkant van de weg te voorkomen.

De omgeving is glooiend en dor. Niet heel bijzonder verder.

In de middag kwamen we aan bij Volos, een havenstad. Daar doorgereden de bergen in naar Makrinitsa. Een beetje Zwitsers aandoend dorp tegen de berg op gebouwd en heeeeeeel toeristisch. De berghuisjes waren allemaal souvenirs winkeltjes. Er was 1 parkeerplaats voor misschien 20 auto’s en die stond vol. Zelfs bij de gele strepen. Hier wilden we eigenlijk overnachten voor 2 nachten maar er vanaf gezien. Te druk en we konden onze auto niet kwijt in alle steile en bochtige weggetjes.

We besloten door te rijden naar de kust maar ook dat was geen succes. Ook erg druk met parkeerproblemen. We gaan door weer de bergen in. En vonden in een nietszeggend dorpje met 1 taverne een berghotel. Soort oud landhuis tegen de berg op gebouwd. Alle corona regels waren aangeplakt, dus van de 10 personen bij het zwembad werden er 30 toegelaten en tijdens het ontbijt op 30 m2 zaten 30 mensen. De Grieken hebben het goed voor elkaar.

Gelukkig konden we het diner wel op afstand eten aangezien we lekker vroeg gingen. Ontbijt vanochtend hebben we maar overgeslagen, die hebben we op het terras in Kissos genuttigd. Ook een oud bergdorpje met mooie gebouwen en een oud dorpsplein. Wij kwamen in dit dorp ook voor de waterval…………. oja, er heerst extreme droogte (kwamen we achter toen we bij het uitkijkpunt aankwamen, lekker opgelet weer door ons). Moeten wij hier vermelden dat de waterval een pisstraaltje was? of vulde je dat zelf al in?

Via de slingerweggetjes door de bergen kwamen we op een dorre vlakte met veel boomgaarden. Hier was het Karla meer waar een kans op Pelikanen bestond. Maar vandaag even niet. We zaken wat buizerds en reigers en dat was het ook.

We zijn nu in het kustplaatsje Leptokarya, vlakbij berg Olympus. Doet echt aanvoelen als een toeristische badplaats zoals je op alle playa’s en Griekse Eilanden tegenkomt maar het is rustiger. Even 2 dagen toerist uithangen. Foto’s komen eraan maar tot nu is de omgeving niet het mooiste geweest.

Griekenland, aankomst bij Athene

Vroeg ging de wekker om de vlucht van 8:25 uur niet te missen. Met 15 minuten vertraging, door drukte in Athene vertrokken we. Een goede vlucht en om 12:30 uur plaatselijke tijd kwamen we aan. Precies op het in eerste instantie geplande tijdstip.

In deze corona tijd moeten we goed afstand houden dus werden we allemaal vanuit het vliegtuig in 1 bus geleid en 100 meter verder bij de aankomsthal afgezet. Corona formulier laten zien aan de douane en we mochten door. Koffer van de loopband gehaald en alles bij elkaar stonden we een kwartier later buiten. Geen idee waar de drukte was in het luchtruim maar op de grond zeker niet.

We haalden onze Fiat Tipo op en konden aan de rit beginnen, na ons eerste verbod al binnen te hebben: We mogen niet de bergen in met de auto! Dit in verband met de branden.

Onze eerste middag en avond zal aan de Egeïsche kust zijn, om precies te zijn in de Pataliol golf. Morgen proberen we in Makrinitsa te komen in de bergen meer naar het noorden. Vervolgens naar het uiterste Noordwesten om daarna naar het uiterste zuiden van het schiereiland Peloponnesos te gaan. Het eind stations zal over 2,5 weken weer op het vliegveld van Athene zijn. Tussendoor hopen we veel van het landschap en de oudheid te kunnen zien.

Faaborg naar Nederland

Vandaag de weg terug. We zijn in een dikke file voor Hamburg terecht gekomen. Deze staat er de hele dag omdat ze de tunnel en de weg daar aan het aanpassen zijn. Ongeveer 45 minuten oponthoud gehad.

Om de files rond Bremen te vermijden zijn wij de binnenlanden in gereden. Eerst even gestopt om onze Havana Club in te laden en toen door richting Bremerhaven. Hier heb je een tunnel en vervolgens kan je door naar Leer waar we overnachten. Morgen recht naar het zuiden en of bij Meppen of Enschede de grens weer over. Hiermee hebben we een leukere route gehad en geen files rondom Bremen. Volgens de radio hadden we 16 kilometer moeten ploeteren. Morgen nog 2,5 uur en dan is het weer business as usual (in goed Deens).

Oja, de foto van reus nummer 6, Louis, hebben we ook toegevoegd.

Ten zuiden van Kopenhagen en Eiland Mons

Gisteren afscheid genomen van onze slaapcoupé. Veel groter was onze kamer niet. Maar voldoende voor de 2 nachten in Kopenhagen voor een betaalbare prijs en tegen het centrum aan.

De laatste slapende reus Louis hebben we ook gevonden. Ze staan nergens aangegeven dus het is soms een hele speurtocht om ze te vinden. Maar de 6e hebben we ook getackeld.

Door naar Valo slot. Een kasteel ook midden in de landerijen. Net als alle oude gebouwen die wij bezoeken stond ook deze in de steigers. Bijna geen 1 is er niet zonder herstel werkzaamheden. Erg goed dat het gebeurt maar liever niet wanneer wij er zijn.

Koge hebben we overgeslagen. Voor het betaald parkeren moest je een app hebben. Dat hadden we ook voor een paar restaurants en de boot nodig en iedereen heeft weer een andere app. Telefoon is vol en data hebben we niet dus dan maar geen bezoek aan dit dorpje. We hebben er al heel wat gezien.

Mons klint (streepje door de O zetten), is een kalk klif zeer hoog en in een mooie bosomgeving. Een park waar je een paar meters doorheen kan lopen maar vooral vanaf het strand, na een trap van een paar honderd treden, heb je het mooiste uitzicht op de klif.

Overnachten deden we in een klein huisje bij een ouder echtpaar in de tuin. In een slaapdorpje op een eiland. Landerijen om het dorp heen vol met vogels. En speciaal voor ons 2 herten. De eigenaar bood ons een koud biertje aan welke wij afsloegen. Zou je dit aannemen dan moest je zijn levensverhaal aanhoren over een zeetocht met het leger die werd aangevaren en waar 26 man sneuvelde en zijn acties in Oeganda met het zoeken naar water. Hier hadden wij geen zin in.

Vandaag met de veerboot van het eiland Mons (vergeet het streepje niet) naar Funen. Maar eerst de Dodekalitten bezocht. 10 (in de toekomst 12) menhirs waarvan er 6 hoofden hebben in een cirkel. Samen met het verhaal, geluid en het landschap beelden ze iets uit www.dodekalit.dk kan je er meer over vinden. De overige 6 worden blijkbaar in de loop van de tijd afgemaakt (1 per jaar zeggen ze).

De overnachting in Faaborg. Leuk oud dorpje met een haven. Oja, foto’s gaan we proberen binnenkort er ook nog op te zetten. Maar druk druk druk.

Kopenhagen

In een koel Kopenhagen zijn wij begonnen met de wandeling. In de loop van de ochtend werd het steeds warmer. Strak blauw en een brandende zon. Heerlijk wandel weer.

Kopenhagen doet op veel vlakken aan als Amsterdam, vooral de wijk Christianhavn. Grachten, pakhuizen en meer oude gebouwen. Via de Kleine Zeemeermin en de Genetisch Gewijzigde Zeemeermin zijn wij naar het Rosenborgslot gelopen. Een kasteel met een groot groen park omheen. Zeer goed onderhouden met een rozentuin vlak voor het slot. 4 wachters liepen daar heen en weer. Daar zagen wij ook de wachters van Amalienborg slot gereed staan. Wachters met een groot rond vogelnest op hun hoofd voor de wisseling bij Amalienborg. Deze wisseling (poppenkast) om exact 12.00 uur bekeken. Amalienborg heeft iets weg van Vaticaanstad maar dan iets minder hoog en grotesk.

Daarna door naar de Ronde toren (een kerk) en even geluncht. Doorgelopen via Nyhavn, wat een gracht is met oude pakhuizen vol met restaurants en pastelkleurige gevels, naar Christiansborg slot waar je de toren kan beklimmen met een rondom uitzicht op Kopenhagen, tot aan Malmö (ja, Zweden). Tot slot het Radhus bezocht om te eindigen op het dakterras van onze overburen. Na meer dan 10 kilometer hadden we wel een biertje verdiend.