Panama ten einde

Donderdag zijn we nabij ons hotel naar een hotel gelopen die op een berg staat. Dit hotel is vanaf de bouw van het Panama kanaal een uitkijktoren van het Amerikaans leger geweest. Bij de overdracht van het kanaal aan Panama is de toren verlaten en nu een hotel voor vogelaars. Wij hebben erg weinig vogels gezien.

Rondom ons hotel zijn verschillende routes door het regenwoud aangelegd. Hier hebben wij nog naar de spoorlijn van het Panama kanaal gelopen en uitgedroogd teruggekomen. Tijd voor een drankje en om onze koffers in te pakken.

Vrijdag zijn we eerst opzoek gegaan naar de tolweg naar het vliegveld. Na deze gevonden te hebben zijn we opzoek gegaan naar de entree van het vliegveld. Na deze gevonden te hebben zijn we gaan zoeken naar de locatie van onze autoverhuurder. Na deze gevonden te hebben zijn we opzoek gegaan naar de incheck balie van de KLM. Na gehoord te hebben dat we in Terminal 2 moeten zijn zijn we opzoek gegaan hoe hier te komen. Bij navraag zou er ergens een bus moeten gaan die tussen de terminals rijdt. Na de bus gevonden te hebben en eindelijk aangekomen in de terminal zijn we opzoek gegaan naar de incheckbalie. De douane staat zowaar wel duidelijk aangegeven.

Zoals je leest moet er nog wat gebeuren aan de bewegwijzering in het land. En dan maar hopen dat de prijzen op het vliegveld voor eten en drinken niet verder stijgt en de winkelruimtes meer dan 25% bezet raken. Dan zal het toerisme wel een vlucht nemen, want dat willen ze!

Santa Fé, Valle de Anton en Panama Stad regenwoud

We zijn weer bij Panama Stad, in het nabij gelegen regenwoud. Panama is gelukkig nog best heel groen. Dieren en dus ook vogels zijn lastig te zien maar we hebben best wat geluk gehad met mooie vogels. Daarover later in dit bericht.

De afgelopen 2 dagen hebben we in Santa Fé en El Valle de Anton doorgebracht. Beide dorpen liggen in het midden van het land in de bergen. Helaas is het in de bergen al de gehele tijd bewolkt. En valt er ook af en toe regen uit. Met name ‘s nachts. Overdag eigenlijk bijna niets en anders droog je weer snel op. In de omgeving van Santa Fé is er een weg waar veel watervallen aan liggen. Helaas was het te bewolkt en de paden te vochtig om hier iets van te maken. Eigenlijk reden we continu over steile bochtige bergweggetjes in de mist. De paden waren van rood blubber. We hebben hierop maar het dorpje doorgewandeld. Dorpje stelt weinig voor. Je komt er echt voor de wandelingen. Toch hebben wij ons vermaakt met vogels proberen te spotten. Heel veel gieren en weinig anders. Totdat de plaatselijke kip met zijn jongen langs kwam. Het avondeten deden we in een Fonda, plaatselijke eethut. Dit was zo lekker dat Sabrina ook aan haar bord begon. Dat is het nadeel van papieren bordjes en plastic bestek. Ondanks het gat in het servies smaakte het echt heerlijk.

El Valle de Anton was niet heel veel anders. Het dorpje wel wat gezelliger en mooier ingericht. Wat we gezien hebben van de omgeving was mooi in een dal, hoge groene bergen er omheen. Hier zaten we in een landhuis met een mooie tuin eromheen. Sabrina ging helemaal op in de bloemen. De score verder in dit dorp waren een Kolibrie en een aantal Kaketoes. Ook hier weer heel goed en goedkoop in een Fonda gegeten en nu hebben we het servies heel gelaten.

Vanochtend dus weer verder gereden richting Panama Stad. In een buitenwijk, nog voor het Panamakanaal is een grote weg verbouwing aan de gang. Op onze heenweg de binnenlanden in was het 3 banen Panama Stad uit en 1 er naar toe. Wij hadden een vertraging van ongeveer 15 minuten maar de ander kant op stond het echt muurvast om van 3 naar 1 rijbaan te gaan. Vandaag calculeerde wij een fikse vertraging van 1 a 2 uur in. Dus wij waren er in 10 minuten voorbij. Ze hadden weer een baan toegevoegd. Dit betekende dat we vroeg in ons hotel waren. Een groot hotel met golfbaan in het regenwoud.

De middag zijn we begonnen aan de Pijpleiding-trail. 2 dikke pijpleidingen dwars door het natuurgebied. we hadden volgens de man in een houten huisjes 2 opties om te wandelen. 1 trail van maximaal 17 km enkele reis gratis, of een wandeling van circa 5 kilometer de andere kant op voor $ 30 per persoon. En hoe wilden wij betalen? Cash of creditcard. Wij kozen voor “niet”!

We zagen een Neusbeer, meerdere Agouti’s, 2 verschillende soorten apen (Slingerapen en Kapucijnapen), Eekhoorn en veel vogels. Waaronder een Rufous Motmot. Een erg mooie vogel met een oranje kop, groen lijf/vleugels en een lange blauwe staart met pluimen aan het einde. We zullen snel de foto opladen.

Halverwege de middag waren we leeg gezweet van het lopen en zijn we naar de schutsluizen van Ijmuiden / oeps Panamakanaal gegaan. Hier hebben we gezien hoe de sluizen werken en hoe een containerschip er door werd gelaten. De kosten voor het schip? $ 200.000.

Bij aankomst op ons resort werden we ontvangen door de Jezus Christus hagedis. De dag sloten we af met vogels fotograferen vanaf ons balkon. Blauwe, gele, groen, zwarte en een specht. We hopen dat we de namen gaan vinden. De foto’s hebben we al. We kunnen al wat namen prijsgeven: Blauw Grijze Tanager, Goudkraag Manakin, Palm Tanager, we denken de Blauwe suikervogel en de rest moeten we nog opzoeken.

Santa Catalina en Nationaal Park eiland Coiba

De zonsondergang in Las Lajas eergisteren was mooi. Zonder wolken. Dat maken wij maar weinig mee.

Ondertussen zijn wij alweer terug van onze snorkeltrip in Nationaal park Coiba. We moesten ons om 8:00 uur in de ochtend melden bij de duikschool: Unlimited Coiba. Oja, de route gisteren van Las Lajas naar Santa Catalina, waar we nu zitten, was niet heel erg bijzonder naast een golvend landschap en veel palmbomen.

De speedboot met 9 toeristen en 1 conducteur en 1 machinist vertrok om 8:30 voor 1,5 uur hobbelen over de rails. Stop 1 was bij een eiland na een uur varen. Even ronddobberen en zeggen dat er wel eens een Walvishaai wordt gezien. Dan heb je dat maar alvast gehad. Stop 2 was om het echie. Snorkels aan en gaan vanaf het strand. Veel koraal, 2 witpunt rifhaaien, mooie vissen in groen, bruin, geel, blauw, rood en alle combinaties. Met veel moeite geprobeerd dit op de foto te krijgen. Stop 3 was een eiland verderop en vanuit de boot. Hier weer hetzelfde mooie onderwater wereld maar dan met een pijlstaartrog, weer een haai en ook een zwemmende zeeschildpad. Die hebben we maar even gevolgd. Daarna de lunch en een uur rusten op een eiland met 2 enorme krokodillen. Dat geeft rust. Vooral die eikels die selfies gaan maken met deze wilde dieren. Mocht je ooit iets lezen over een toerist die door een krokodil te grazen is genomen; Geen medelijden! Het eiland was wel echt erg mooi met primair oerwoud en witte stranden.

De laatste snorkel stop was eigenlijk het minste. Wel mooie vissen maar geen groot vlees. En toen weer 1,5 uur terug hobbelen. Met een korte stop voor de dolfijnen. Een mooie dag uit.

Las Lajas

Een rustige reisdag op weg naar misschien wel onze 2e hoogtepunt van de vakantie, na de jungle. Zondag hopen we met een bootje naar Eiland Coiba te gaan. Dit zal vanuit Santa Catalina gaan. Coiba wordt vergeleken met De Galapagos. Het is een beschermd natuurgebied van ruim 30 eilanden. Op het grootste eiland leven dieren die nergens anders voor komen, is ons verteld, en het onderwater leven moet ook heel mooi zijn.

Nu zijn we aan de zuidkust, weer voorbij David in de richting van Panama Stad. We zijn in Las Lajas. Een heel klein badplaatsje met een enorm strand en warm zeewater. Hier hebben wij de middag maar gezwommen. Voorbereiden op onze snorkeltocht.

Volcán Barú

Met een zeer brede, erg lage maar super heldere regenboog reden we de bergen uit. In dit deel van Panama spreken ze minder Engels dan in de rest van het land. Erg jammer voor ons. Hierdoor moeten wij ons Spaans aanspreken. En tot nu kunnen we ons redelijk redden. Zelfs afdingen gaat goed.

De reis vervolgde via de stad David, erg lelijke industrie, richting Volcán Barú en met een uitstap naar de grens met Costa Rica. De wegen zijn redelijk goed. Hier en daar wel gaten maar deze zijn goed te ontwijken, net als de Panamezen in hun auto’s. Ondertussen reden we de bergen weer in en het weer is zoals de hele vakantie: zonnig, licht bewolkt en tussen de 22 en 34 graden. Je denkt bijna dat je in Nederland bent. De omgeving is bosachtig, afgewisseld met open velden en er wordt veel koffie verbouwd. De weg naar Costa Rica is mooi en afwisselend. Naast de gieren die door heel het land overal druk aanwezig zijn, geen andere noemenswaardige dieren. Maar de slingerende bergweg maakt veel goed. Ondertussen zijn wij op zoek naar koffiebonen. Dit is ondanks alle Finca’s (koffieplantages) niet te vinden, naast de supermarkt. De weg aan de grens stopt voor ons in een niets zeggend armoedig dorp, Rio Sereno, met een aftandse supermarkt, winkeltjes en rommel. Een dorp waarvan er veel zijn in Midden Amerika en je alleen stopt als het echt nodig is voor benzine. Oja, hadden wij al geschreven dat een liter benzine hier $ 1,10 is? En vandaag kregen we nog 30% korting. Als dank hebben we de tankdame de Engelse vertaling voor kentekenplaat, “License Plate”, geleerd. Die kende ze nog niet en had ze nodig om de korting te kunnen berekenen. Wij helpen graag!

Na in het dorp Volcán onze sleutel van onze Medieval Hut in ontvangst te hebben genomen zijn we naar 2 hooggelegen meren gereden. Na de kruisende landingsbaan overgestoken te hebben werd de weg steeds slechter en slechter. Nergens konden we ongestraft onze auto neerzetten. Met moeite gekeerd en de meren maar gelaten voor wat ze waren.

Laatste stop voor de dag, naast het restaurant voor het avondeten, Cerro Punto. Uitzicht richting de Vulkaan Baru. Hangt alleen met zijn kop in de wolken. De rest van de omgeving met steile bergen is erg mooi. En wat aan deze zijde van het land wel minder is, is de wind. Deze is de hele dag fors, en altijd in de droge periode.

Bezoek Naso-stam; La Amistad Internationaal Park

Ondertussen zitten we weer aan de andere kant van de bergketen als waar ons vorige bericht werd geschreven. We kijken nu vanaf ons balkon, recht in de zon, uit over het dal richting de Pacifische kust. Zou dit hotel hoger staan dan hadden we rondom kunnen kijken en ook de Caraibische kust gezien. Maar dat is niet zo.

Zoals je kunt lezen hebben we het bezoek aan de Naso, een stam van origine uit Panama, overleefd. Zij overigens ook na de kolonisatie van Spanje. Wel in aantal sterk afgenomen maar ze wonen nog steeds traditioneel met GSM, televisie en zonnepanelen midden in het regenwoud van Internationaal park La Amistad. Een zeer dicht begroeid primair regenwoud waar niet heel veel toeristen komen en het transport voornamelijk over water gaat.

Wij moesten in El Empalme om 8:30 uur melden bij een tankstation. Onze gids, waar wij via Whatsapp bij hadden geboekt, zou zich daar melden. En zowaar, Max was stipt op tijd. Wij hebben onze auto met koffer geparkeerd bij zijn huis en met minimale bepakking reden we het regenwoud in. Langs de weg zijn we een aantal keer gestopt. Hier zagen we voornamelijk vogels maar ook waar Max echt voor stopte, de Aardbeikikker of Jeanskikker. Dit zijn de berucht giftige “dartfrogs” van maximaal 2 centimeter groot. Maar erg fel van kleur. En luiaards.

Tijdens de lunch kregen we traditioneel eten van wortels, bananen en vegetarische balletjes. Erg smaakvol. Gemaakt door de vrouwen van het dorp waar we gingen overnachten. De volgende activiteit was het roosteren van cacaobonen, malen tot chocoladepasta, koelen en chocolademelk er van maken.

De middag bestond verder uit de natuur verkennen vanaf de rivier. Met een boot gemaakt van balsa hout. Tegen de stroming op zijn we een eind gevaren. Veel vogels gezien en weer een luiaard. Bij een inham werden we uit de boot gezet en moesten we wachten op onze raft. Wij zouden met de raft weer stroomafwaarts gaan. Dit duurde langer dan onze gids gehoopt had, de zon ging al langzaam onder. Wij vreesden een natuur slaapje. Maaaar ineens kwam onze schipper weer terug. Er bleek wat problemen met onderdelen van de raft te zijn. De bomen moesten nog gekapt worden op de berg, 5 stuks. Tja, dit neemt wat tijd in beslag.

Er is een stevig vlot van gemaakt en wij moesten staand de rivier af. We twijfelden een beetje maar deden het toch braaf. Gelukkig ging de schipper ook, voor ons onverwachts, achterop mee en die deed het meeste werk. En wij staand en mee peddelend de rivier af. Was een leuke bezigheid.

Aangekomen bij de plaatselijke haven, een houten hut en vier kano’s, kregen we een biertje. Die ging er net als de andere 3 goed in!

Overnachting was in een plaatselijke posada in het dorp van de Naso langs rivier de Teribe. Onze kamer was groot en bestond uit 1 dubbel bed. Het gebouwtje was net als heel het dorp van hout en stro. Door de zonnepanelen hadden ze voor ons 1 ledlampje aan het plafond.

Eerst was het diner weer met een traditioneel gerecht met kip, linzen, aardappel, cassave wortels en banaan. Smaakte weer erg lekker. De bananen waren zowel gefrituurd als normaal. Laatste waren erg zoet.

De avond sloten we af met een lauw biertje, zelf stiekem mee gesmokkeld want een kroeg kennen ze blijkbaar niet.

De ochtend begon met een warm ontbijt weer met de bananen en een vaag wit ander fruit wat erg taai was, cassave wortels, kip gemarineerd met koffie en thee.

Daarna gingen we 4 uur wandelen door primair regenwoud en werd er veel verteld over de flora en fauna. Valken, Toekans, Luiaard, Kolibri, ijsvogels en nog meer vogels werden gezien. Ook weer een klein kikkertje met een punt snuitje. Helaas zijn we de naam vergeten.

Op de weg naar ons hotel zagen we een luiaard op de grond schuifelen. Het is erg aandoenlijk om die dieren op de grond te zien voortbewegen en je aan te kijken. Je wilt ze bijna helpen, maar het is de natuur.

Op weg naar het Noordwesten van Panama

Zaterdag vertrokken uit Panama Stad. Een hectische stad, veel verkeer en taxi’s die zonder richting aangeven ineens onverwacht de hoek omgaan voor je langs of remmen. Het is dus met name ogen open houden.

Via de brug over het Panama kanaal, Puente de las Américas, gingen we het binnenland in. Heel langzaamaan werd het verkeer minder. Het landschap is glooiend, groen maar niet bijzonder mooi. We rijden kort langs de Pacifische Kust en dan weer verder door het binnenland. Na bijna 300 kilometer rijden komen we aan in Santiago waar onze eerste stop is voor de nacht. Het is een stadje middenin Panama, waar niets te doen is behalve een voor ¾ leegstaand winkelcentrum, die niet zou misstaan in de USA. Ons hotel is redelijk groot met zwembad en deze staat ook half leeg. Het is alsof ze grootheidswaanzin hebben in dit dorp. Er is niets te doen in de omgeving!

De volgende dag rijden we door richting de stad David en vlak daarvoor naar het noorden, richting Boquette. Het dorp is bekend om zijn wandelpaden en landschap rondom Vulkaan Baru. Wij willen alleen een idee opdoen van het dorp en verwachten een gezellig dorpje. Het is niets van dat. Een rommelig klein dorp waar het heel druk is. Wij gaan naar ons verblijf in Alto Boquette. Ons huisje staat middenin een bos met nog 6 andere huisjes ver uit elkaar. Een klein oerwoud in een kloof langs een rivier. Daar hebben we een jungle wandeling gemaakt, beginnend bij een touwbrug en eindigend verderop bij een touwbrug. Volgens de foto in de receptie is er ooit een Margay (katachtig) gespot met een wildcamera. Wij hebben helaas niets gezien.

De route vandaag ging naar het uiterste noordwesten. Door de bergen over asfaltwegen met diepe gaten. Hier wonen veel Panamezen nog in houten huisjes in het oerwoud en berghellingen. Met gemiddeld 60km per uur zijn wij in de provincie Bocas del Toro aangekomen. Ons hotel is bovenop een berg met uitzicht over de Bocas del Toro archipel. Deze eilanden worden veel bezocht door toeristen maar wij even niet. Wij gaan morgen Internationaal Park La Amistad in. Overnachten bij een Naso familie, in het regenwoud.

Ondertussen hebben wij onze eerste Toucan gezien en hopelijk morgen meer.

Panama stad

Onze vlucht ging zeer voorspoedig. Vertrek 10 minuten later dan gepland maar door bergaf en wind in de rug kwamen we 45 minuten eerder dan gepland aan in Panama.

Paspoortcontrole, ging vlot, bagage band, ging vlot, bagagecontrole, ging vlot en chauffeur in aankomsthal ging vlot. 15:45 aanmeren aan de gate en om 17:00 uur zaten we op onze kamer midden in Amanap Stad. Wij noemen het gemakshalve Panama Stad.

Simkaart voor de telefoon gehaald en direct het nachtleven in gedoken aangezien het Happy hour was. De rooftop bar van ons hotel is helaas niet erg gezellig ingericht. Een barretje met een rond zitje, veel lege ruimte en een klein zwembadje. Kan gezelliger maar het voldeed voor ons. Wel mooi uitzicht over de hoge gebouwen waar de stad ook bekend van is. Een pizza met caipirinha nuttigen en om 21:00 uur sloten wij onze luiken.

Met de taxi de volgende morgen naar Casco Viejo, het oude deel. Dit is de 2e stad welke gebouwd is nadat de Spanjaarden de eerste in de 16e eeuw gesticht hadden maar een Welshman, Henry Morgan, het vernietigde en de Spanjaarden het weer opbouwden en daarna weer verlieten om 11 km verder Casco Viejo op te richten. Volgen we het nog? Wij niet. Van de oorspronkelijke eerste stad zijn alleen nog ruïnes over. En wij hebben dus stad 2 bezocht en verblijven in stad 3, met de hoge gebouwen. Maar alles is Panama Stad. Goed, we verliezen wat lezers nu.

Casco Viejo is een klein oud deel met mooie Spaanse gebouwen, nauwe straten en veel pleintjes. Hier hebben we een ochtend door gedoold. Vervolgens zijn we langs de Pacifische kust gelopen over de boulevard die langs de stad loopt. Continu uitzicht op de skyline van de stad, zowel het nieuwe als het oude. Het bijzondere is dat er veel gieren rondvliegen. Maar ook Fregatvogels en Pelikanen. De wandeling was ongeveer 5 kilometer. Onderweg moesten we wat vocht bijtanken en hebben bij een oud vrouwtje een beker ijsschaafsel met vruchtensap besteld. Dit hadden we echt even nodig, in de 31C. Tja, in Nederland zal dat wel meevallen met temperaturen rond het vriespunt.

Straks gaan we de auto halen en morgen de stad verlaten.