Mesa Verde NP, Million Dollar Highway en Silverton

Gisteren bij aankomst in Mesa Verde National Park hadden we een kleine aanvaring met de receptionist. De mevrouw was wat knorrig en wilde niet echt uitleggen welke kamers ze hadden, welk uitzicht en waarom ze duurder waren dan op de website. Volgens mevrouw Linda waren er 2 soorten kamers, standaard en luxe. Maar op hun website stonden er 4. Mevrouw Linda was niet echt meewerkend en bleef bij 2 verschillende. Wij waren klaar met mevrouw Linda en boekten ondertussen online een kamer. De andere receptioniste nam het over en vroeg wat er was. Wij legden het verhaal uit. Voor ons was er een luxe kamer beschikbaar. En wat vanochtend bleek, complementary; gratiesch! De duurste nacht van deze vakantie, niets hoeven betalen. Helaas moeten we verder anders hadden we nog een nacht geboekt.

Helaas weinig dieren gezien in de vroege ochtend, alleen een paar Elken.

Met een tussenstop in Durango, heeft een oud centrum maar niet echt heel bijzonder, zijn we richting Silverton gereden via de Million Dollar Highway. Deze weg kostte toentertijd een miljoen dollar om aan te leggen en slingert door de bergen. Nu met de besneeuwde bergtoppen en verkleurende Espen een heel mooie weg.

Silverton is een oud mijnwerkers dorpje met nog authentieke gebouwen. Leuk om een dag te bezoeken of zoals wij een nacht te overnachten. De fotograaf heeft foto's in de etalage hangen van mensen van deze tijd maar in oude opzet en het oude bordeel is nu een restaurant. De bank heeft nog het oude interieur met de spijlen voor de balie. Het ademt nog een beetje het Wilde Westen.

Colorado National Monument en Mesa Verde National Park via Moab

Gisteren was een dag van rijden. Weer naar Colorado. We lieten de met sneeuw bedekte hoge scherpe bergen achter ons en reden weer de dorre graslanden in. Glooiend zoals eerder. Langs vervallen huisjes en door rommelige dorpjes. Veel auto's op eigen erf die stonden te verrotten.

Het mooiste deel was net nadat we weer in Colorado binnen gereden waren. Het was een paar uur afzien maar Flaming Gorge National Recreation Area was erg mooi. We reden door een kloof van rood gesteente. En over de pas waar we een wijds uitzicht hadden over de gereden weg. Aangekomen in dorp Fruita bij Colorado National Monument.

Het laatste park zijn we vandaag in de ochtend in gegaan. Rode gesteente met grote pilaren die uitgesleten zijn. De rit van 23 mile had verschillende uitzichtpunten op het rode gesteente maar ook de vallei waar Fruita in licht. Omdat we een dag voor op schema liggen zijn wij naar Moab gereden, voor Arches National Park. Hier zijn we 13 jaar geleden al eens geweest maar wilden die nogmaals rustig bekijken. Dat laatste ging helaas niet op. Daar aangekomen stond er een lange rij auto's voor de ingang. En blijk je ook nog van te voren een tijd te moeten reserveren om erin te kunnen. Wij onze telefoon gepakt, alles vol tot volgende week maandag. Voor niets er heen gereden.

Dan maar door naar Mesa Verde National Park in zuid west Colorado. Dit park gaat ook weer de bergen in maar daar is een oud dorp ontdekt in de bergen van Indianen. Erg indrukwekkend om de best goed bewaarde bebouwing te zien. We zijn ook maar meteen een kamer in het park gaan bezetten. Genieten van de sterrenhemel en misschien de wilde dieren.

Yellowstone en Grand Teton National Park

Vanochtend bij zonsopgang, rond 7:30 uur weer Yellowstone in. Het ziet er onbewolkt uit, ijs op de autoruiten die we met ons zorgverzekeringspas weg halen. Helaas net als gisteren weer veel mist. Maar het lijkt iets minder. De zon wil er door branden maar heeft zeker tot 10:00 uur nodig. We zijn op weg nar Hayden Valley. Ook hier zouden als in Lamar Valley veel dieren te zien moeten zijn. Dit klopt ook maar weer Bizons. Ze blijven indrukwekkend, die koppen met een zeer grote zwarte neus. Ze lopen werkelijk overal, zelfs op onze weg. Maar stiekem willen wij beren. We kijken nog even naar de kolossen met de kleintjes en rijden langzaam verder de groene bossen in. Langs een kabbelend water stroompje. Regelmatig wat open velden en de geel gekleurde Espen. De Espen op de berghellingen of langs de weg afgewisseld met de groene naaldbomen is er mooi.

We rijden langs het grote meer richting, bedekt met een dunne laag mist / stoom richting Grand Teton National Park. Dit park staat bekend om de mooie scherpe bergkammen bedekt met sneeuw. Een weg met aan beide kanten naaldbomen leidt ons onbewust het park in. Het is dat er een bord staat anders hadden wij niet een geweten dat we Yellowstone uitreden en Grand Teton in. Ineens opent de bomen rij zicht langs de weg en grote scherpe bergreuzen laten zicht zien met aan de voet ervan een diep blauw meer. De mist is ook totaal verdwenen en de zon schijnt warm de auto in. Deze bergen blijven ons uitzicht totdat we het park na 75 kilometer weer uitrijden. Vlak na binnenkomst rijden we een vlakte op en langs de kant, aan beide kanten, heeeeeeeeeel veel auto's. Grizzly moeder met 2 jongen struinen door het gras. We maken veel foto's. Dit is waar we echt op hoopte. De Grizzly stond nog op onze checklist. We stappen uit en lopen richting Blondie a.k.a. Grizzly 793 (hoorde Almar toevallig iemand zeggen). Door de Parkrangers worden we meerdere keren op afstand gezet en de auto moeten verplaatsen. Sabrina loopt mee om foto's te maken en Almar rijdt de auto verder op verzoek van de Rangers.

We rijden verder en genieten van de omgeving, de uitzichten op de bergen, langs 3 Elken en rijden ook zonder het echt door te hebben het park weer uit. We vonden de parken mooi maar het wildleven tegenvallen. Maar de 3 beren hebben heel veel goed gemaakt.

Yellowstone

Vanochtend om 6:00 uur gingen de ogen open. Rustig koffie gedronken en na douchen en aankleden de auto in. Wij gaan op beren jacht! Dichte mist op de meeste plaatsen in het park. We gaan verder met ons plan. Richting het noorden en vanuit daar de bezienswaardigheden bekijken. Het trekt langzaam open en de bergen en vlaktes worden langzaam zichtbaar. We verraden het alvast. Geen beer gezien. Alleen weer veel Bizons.

Eerste echte stop was Mammoth Hot Springs. Dit is een groot thermisch gebied waar door heel veel kalkafzetting een berg gevormd is. Overal komt stoom en heet water aan de oppervlakte. Door bacteriën vormt dit ook kleuren zoals geel, groen, rood enz. Door het aanleggen van vlonders kon je hier langs en overheen lopen. Uiteraard met begeleiding van rotte eieren. Daarna zijn we naar het oosten gereden om een route door een vallei en hoogvlaktes. Die is de plek voor Elken. Wel een mooie afwisselende omgeving met bos, bergen en weidse landschappen met diep blauwe meren, maar geen dier te zien.

Na weer wat stoppen bij uitzichten, je ziet werkelijk waar overal grote rookpluimen boven de bossen uit komen of uit de wanden van de bergen, en een waterval aan het eind van de dag naar het hoogtepunt van Yellowstone; the Old Faithfull. Dit deel van het park is echt druk en dan zijn we in het na seizoen. Wij willen echt niet weten hoeveel auto's er in juli en augustus hier rijden. Ondertussen was de mist weg en de zon scheen volop. Buiten was het 46F (je kent de rekensom nog?) maar in de zon was het echt warm. The Old Faithfull was gepland om 14:01 uit te barsten. 10 minuten eerder of later. En dat klopte. Wij kwamen om 13:34 aan en liepen naar de plek. Om 13:51 ging de oude geiser aan het werk. Ongeveer 50 meter hoog spoot de geiser zijn water met de nodige stoom. Mooi gezicht.

Na nog een stop bij een geel, blauw en turquoise gekleurde soort sinkhole, the Prismatic Spring, zijn we de zon in gegaan.

Cody naar Yellowstone via Beartooth pass (of toch niet)

Gisteravond een hamburger gegeten in een echt Amerikaanse kroeg. Louche gasten aan de bar, een 4-tal die een soort sjoelen voor jongeren deden, bier drinken uit een flesje en binnen gekomen met echte Amerikaanse muziek: Radar Love van Golden Earring. Amerikaanser kan het niet.

De ochtend vroeg richting Beartooth Highway gereden. Dit was vanuit ons motel 1,5 uur rijden richting Yellowstone. Dit moet de mooiste weg van Noord Amerika zijn en wij wilden de pas over voor het uitzicht. Voor ons gesloten. Dus niet rechtsaf maar linksaf. Hadden we voor de overnachting een ander dorpje gekozen, Red Lodge, hadden we best een uitdaging van 150 kilometer gehad om in Yellowstone te komen. Maar dat hebben we niet dus we konden door.

We kwamen nog 2 dorpjes door die een beetje aan het Wilde Westen deden denken met saloons en winkeltjes met de gevels in oude stijl. Grappig.

Vlak voor het park zag Sabrina een Eland staan op een heuvel tussen een paar bomen door. Op de rem en terug. De Eland stond rustig en wij konden goede foto’s maken. Yellowstone is begonnen.

Bij binnenkomst van Yellowstone kom je door het landschap van Lamar valley. Deze vallei staat vol met Bizons. Ze noemen het ook de Serengeti van Noord Amerika. De Bizons waren begin vorige eeuw bijna uitgestorven in het park. Er zouden er nog maar circa 40 over zijn. En door herintroductie vanaf 1907 zijn er nu weer een paar duizend. En je ziet ze echt overal lopen, in kuddes of alleen. Op een parkeerplaatsje stond een ouder echtpaar met een kijker gericht op een berg. Wij mochten er doorheen kijken. Ze hadden een berggeit in het vizier. Zeer goed te zien die witte dieren. We raakten wat aan de praat en tot slot vroegen ze uit welk deel van Australie wij vandaan komen. Onze vermomming behoeft nog wat aandacht.

Yellowstone is ook bekend om zijn actieve grond. Veel poelen die bubbelen, geisers en stoom. En dat alles tussen de bergen en verdere landschappen. Je ruikt dus regelmatig zwavel (rotte eieren).

Het landschap is zeer afwisselend, zo rij je door de graslanden, dan door de bergen, langs riviertjes met hoge kliffen of rotswanden en bossen met meertjes. Op een paar plekken, waar veel activiteiten van beren zijn, hebben we wat wandelingen gemaakt. Er actief bleken de beren niet te zijn. Wij hebben ze in ieder geval niet gezien. Wellicht morgen, want dan kunnen ze van de zon gaan genieten. De verwachting is 70F (om op C uit te komen 30 er vanaf halen en delen door 2, is niet de officiële berekening. Maar delen door 1,8 na eerst 32 eraf gehaald te hebben maakt het wat lastig) en wolken vrij. De afgelopen dagen mochten we ook niet klagen maar in de middag werd het wel steeds zwaar bewolkt.

Gillette naar Cody in Wyoming

Gisteravond hebben we een echte Steak gegeten. Bij het bestellen van onze drankjes moest de serveerster weten of wij uit Gillette kwamen. Waarschijnlijk verrade onze kleding ons want wij hadden geen hoge laarzen en afgedragen kleding aan en een baseball pet op. Volgens de serveerster hoorde zij een klein accent. Ze was duidelijk naar fooi aan het bijeen werken. En liet ook blijken dat er weinig toeristen komen.

Gillette is een arbeiders stadje met weinig betekenis. Voor ons een broodnodige tussenstop op weg naar Yellowstone. Die wij vervolgde in de ochtend na een nu redelijk ontbijt. Eindelijk eieren, broodjes en beleg in plaats van candybars en muffins.

De weg ging eerst door glooiend grasland wat op steppe leek (misschien was dit ook wel zo) met kleine spitse heuveltjes. Vervolgens door Big Horn Sheep National Forest. Eerst slingerden wij door de bergen om vervolgens door een ravijn heen te rijden. Mooie beboste omgeving met weidse uitzichten maar wel aan beide kanten rotsen. Oja, de Big Horn sheeps hebben wij niet gezien.

De laatste honderd kilometer ging door saaie landerijen en dorpjes waar de verzameling pickups waarschijnlijk je status bepaalde. Het was hier en daar echt een rommeltje met vergane glorie. Wyoming noemt zich het echte Wild West.

Aangekomen in Cody zijn wij ingecheckt in ons Motel en naar Shoshone National Forest gereden. Hier gezocht naar dieren, de beren, elanden, wolven, bizon etc zouden er moeten leven. Naast een herten clubje niets van dit alles gezien. Morgen hopen wij dan eindelijk Yellowstone in te gaan. De parkpas America the Beautiful hebben we al dus we kunnen vol gas er op af.

Crazy Horse, Mount Rushmore, Deadwood en Devils Tower

Gisteren waren we niet echt moe ondanks de vertraging en de gebroken nacht voorafgaand. Hierdoor waren we in Custer aangekomen op 20 mile van Mount Rushmore. Om 20:00 uur in slaap gevallen en wakker om 6:30. Nee... we waren zeker niet moe.

Om 8:00 uur stapten wij weer in de auto op weg naar Mount Rushmore, de hoofden van de 4 meest prominente presidenten uit de geschiedenis; George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln. Voordat we daar aankwamen zijn we kort gestopt bij Crazy Horse. Dit wordt het alternatief voor de 4 hoofden om de indianen te eren. Als het af is zou dit een Indiaan op een paard moeten zijn. Nu is alleen zijn hoofd en deel van een arm te zien.

Ondanks de voorspelling was het helder en zonnig weer waardoor de hoofden van de presidenten goed te zien waren. In de zon zijn we een rondje over het terrein gelopen. Een wandeling van 1,5 kilometer onder de hoofden langs. Indrukwekkend groot. En wat nou als er ergens iets te veel dynamiet was gebruikt......

Volgende stop Deadwood. Een oud Western dorpje in de Black Hills waar Mount Rushmore ook in ligt. Ouderwets dorpje met een straat waar de salons nog staan. Maar vol met casino's. Leuk om gezien te hebben maar om er voor om te rijden is zonde van je tijd. Voor ons was het op weg naar Devils Tower.

Ondertussen hadden we de Black Hills achter ons gelaten en ook Zuid Dakota. Wyoming is de volgende staat. Hier staat een granieten berg, Devils Tower, van circa 250 meter hoog. Heel vreemd gezicht midden in het landschap. En ronde geribbelde grijs groene ronde pilaar. Helaas was het gaan regenen waardoor we er niet lang zijn gebleven. Maar indrukwekkend om te zien als begin van Wyoming.

Colorado en Wyoming met uitstapje South Dakota

Zondag 1 oktober om 11:35 vertrokken we met jetBlue richting Boston. Dit ging voorspoedig en een goede vlucht. De overstaptijd was 6:30 uur. Lang, maar we moesten eerst door de douane, koffers ophalen en dan weer inchecken.

De afgelopen week kwam het nieuws bij ons binnen dat er een Government Shutdown op de loer lag. Vanaf 1 oktober met de US de begroting voor het komende jaar rond hebben, anders sluiten alle overheidsinstanties, dus ook de Nationale Parken. De douane werkt nog wel door maar krijgt niet meer betaald, wat niet goed is voor het sfeertje. Tja, welke sfeertje is onze ervaring.

Kortvoordat we het vliegtuig in Nederland instapten hoorden wij dat de overheid voor de komende 45 dagen een oplossing heeft gevonden. Het gevecht tussen de Republikeinen en Democraten gaat dus lekker verder. Maar wij ook, wij kunnen de parken in! Plan B, C en D hoeven niet uit de kast.

Aangekomen in Boston liepen we zo door de douane heen, koffers kwamen er snel aan en op weg naar weer inchecken. Maar tussendoor kregen we het bericht dat jetBlue 4 uur vertraging had richting Denver. Als je goed rekent betekent dit een wachttijd van meer dan 10 uur! Tja, toch maar plan A.2 uit de kast getrokken. Wij de bus in en Boston bezocht. Was leuk maar de oude gebouwen deden ons denken aan andere steden. Leuk om gezien te hebben en je tijd te verdrijven met een biertje aan de haven.

Na een powernap op het vliegveld vlogen we om 0:04 uur richting Denver. Om 2:00 uur plaatselijke tijd kwamen we aan en om 3:00 uur lagen we in bed. Dat laatste stukje reis ging best voorspoedig.

Maandagochtend om 9:00 uur de auto opgehaald en naar het noorden gereden. Een saaie weg door vlak graslandschap. Het laatste uur, vlak voor Custer, ging door Wind Cave National Park. Daar zagen we onze 2e en meerdere Bisons. We hadden er al 1 gezien maar dat ging heel snel ergens in het landschap. Daarbij ook Prairie honden. Kruising tussen een Stokstaartje en een Cavia. Onder de onbewolkte hemel en in de zon hebben we er even naar staan kijken en foto’s genomen. Het was een lange rit maar nu zijn we wel om de hoek van Mount Rushmore.